W umowie pożyczki zawartej w dniu 24 lipca 2006 r. strony zastrzegły, że w przypadku niespłacenia pożyczki wraz z odsetkami w ustalonym terminie, pożyczkobiorca obowiązany będzie do zapłaty odsetek karnych w wysokości 30% za każdy rozpoczęty miesiąc zwłoki. Sprawa trafiła do sądu, który wydał nakaz zapłaty w dniu 20.03.2007 r. zasądzając należność wraz z umownymi odsetkami w wysokości 30% w skali miesiąca od dnia 26 lutego 2007 r. do dnia zapłaty. Wobec braku jego zaskarżenia, nakaz zapłaty uprawomocnił się w dniu 17 kwietnia 2007 r. W dniu 26 marca 2019 r. Prokurator Generalny wniósł skargę nadzwyczajną do Sądu Najwyższego.
Obciążające zmarłego należności z tytułu niezapłaconych przez niego składek - według stanu na dzień otwarcia spadku - będą przechodzić, jako obowiązek majątkowy zmarłego, a więc jako dług spadku, na spadkobierców, którzy przyjęli spadek, w granicach ich odpowiedzialności za ów dług.
Do procedury cywilnej wprowadzono przepisy wymagające weryfikowania przez sąd, ale również przez komornika, czy doszło do przedawnienia. Już na etapie wnoszenia pozwu sąd musi zweryfikować, czy żądanie wynikające z pozwu np. o zapłatę nie uległo przedawnieniu.
Czy osobą uprawnioną do zachowku, która jako zstępny byłaby powołana do spadku z ustawy, jest wnuk spadkodawcy jako dalszy zstępny, gdy dziecko spadkodawcy jako spadkobierca ustawowy odrzuciło spadek z ustawy, w sytuacji gdy dziedziczenie (stwierdzenie nabycia spadku) nastąpiło na podstawie testamentu, a dziecko spadkodawcy, które odrzuciło spadek nie zostało powołane do dziedziczenia na podstawie tego testamentu? – takie pytanie trafiło do Sądu Najwyższego.
Do sądu trafiła sprawa, w której powód domagał się zasądzenia od pozwanej kwoty 80.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami tytułem częściowego odszkodowania za szkodę, jaką wyrządziła mu pozwana sporządzając fałszywą opinię dla potrzeb postępowania sądowego. Uzasadniając swe żądanie powód podał, że był stroną umowy, na podstawie której spółka wykonywała prace budowlane w należącej do niego nieruchomości budynkowej, gdzie zamierzał prowadzić działalność gospodarczą. Ponieważ prace zostały wykonane niezgodnie ze sztuką budowlaną, powód odmówił odbioru obiektu i zapłaty wynagrodzenia, w następstwie czego spółka wystąpiła na drogę sądową i zażądała zasądzenia kwoty 388.532,70 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu. Orzekający w tej sprawie Sąd Okręgowy oparł się na opinii pozwanej, która jako biegła wbrew faktom potwierdziła zgodność wygnanych prac ze sztuką budowlaną oraz projektem. W konsekwencji powództwo spółki zostało uwzględnione w całości, oddalono natomiast powództwo wzajemne powoda, także jego apelacja została oddalona.
W każdej sprawie cywilnej podlegającej rozpoznaniu przez sąd można żądać udzielenia zabezpieczenia. Sąd może udzielić zabezpieczenia przed wszczęciem postępowania lub w jego toku. Z dniem 1 lutego 2020 r. wprowadzono jednak zmianę przepisów, która dla pewnej grupy podmiotów uprościła uzyskanie zabezpieczenia.
Do Sądu Najwyższego trafiła sprawę z pytaniem o to, czy prawomocne przesądzenie w wyroku wydanym we wcześniejszej sprawie, że powodowi nie należy się prowizja wynikająca z zawartej przez strony ramowej umowy o świadczenie usług w przypadku dobrowolnego spełnienia należności przez dłużnika pozwanego jest wiążące w kolejnej sprawie pomiędzy tymi samymi stronami, w której powód dochodzi prowizji w oparciu o te same postanowienia umowne od uregulowanych w ten sam sposób wierzytelności pozwanego będących przedmiotem tego samego zlecenia.
Czy można zgłosić w sprawie sądowej żądanie pokrycia kosztu prywatnej ekspertyzy zamówionej przez poszkodowanego na potrzeby dochodzonego odszkodowania od ubezpieczyciela?
Jeden z właścicieli mieszkania w bloku nie wykupił miejsca w garażu podziemnym należącym do wspólnoty mieszkaniowej, gdyż nie posiadał wówczas wystarczających środków finansowych, ani zdolności kredytowej. Parkował na miejscu wspólnym mieszkańców poza garażem podziemnym. Wspólnota Mieszkaniowa przyjęła natomiast regulamin wykorzystania zewnętrznych miejsc parkingowych znajdujących się na części wspólnej, że będą to miejsca dla gości mieszkańców wspólnoty. Natomiast wskazany właściciel zajął jedno z miejsc dla siebie i na stałe parkował tam samochód.
Z dniem 1 stycznia 2020 r. zmianie uległy przepisy o zabezpieczeniu w postępowaniu sądowym na rzecz strony dochodzącej zapłaty należności z tytułu transakcji handlowej. Nie jest już konieczne wykazywanie interesu prawnego.
Powodowie byli rodzicami i bratem małoletniego, zmarłego w wyniku potrącenia przez samochód na pasach przejścia. Ustalono, że bezpośrednią przyczyną wypadku było wejście dziesięcioletniego pieszego na drugi pas jezdni, bez zatrzymania się na wysepce. Kierujący nie mógł uniknąć wypadku, ale nie wykorzystał wszystkich możliwości, aby zapewnić bezpieczeństwo przy dojeżdżaniu do przejścia dla pieszych. Posiadacz pojazdu był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w Towarzystwie Ubezpieczeń Spółce Akcyjnej. Powodowie dochodzili w postępowaniu likwidacyjnym zapłaty zadośćuczynienia w wysokości po 300 000 zł. Zakład ubezpieczeń wypłacił kwoty po 4 000 zł twierdząc, że małoletni w przeważającym zakresie przyczynił się do wypadku. Sprawa trafiła do sądu o zapłatę kwot po 100.000 zł.
Administrator portalu internetowego nie odpowiada za publikowane treści jeżeli nie wie o bezprawnym charakterze danych lub związanej z nimi działalności, a w razie otrzymania urzędowego zawiadomienia lub uzyskania wiarygodnej wiadomości o bezprawnym charakterze danych lub związanej z nimi działalności niezwłocznie uniemożliwi dostęp do tych danych.
Do Sądu Najwyższego trafiła sprawa, w której wierzyciel wystąpił przeciwko mężowi o zapłatę czynszu za najem lokalu użytkowego, w którym to lokalu działalność za zgodą najemcy – męża, prowadziła jego żona. Egzekucja komornicza wobec męża okazała się bezskuteczna, natomiast Sąd Rejonowy w tej sprawie uznał, że egzekucji nie można prowadzić przeciwko żonie, gdyż nie była ona stroną umowy najmu z wierzycielem. Sąd Rejonowy wskazał, że jeżeli małżonek nie jest bezpośrednim dłużnikiem osobistym wobec wierzyciela, to ponosi odpowiedzialność tylko w postaci znoszenia egzekucji z majątku wspólnego. Na tym jednak proces się nie skończył, gdyż Sąd Najwyższy miał odmienne zdanie (uchwała z 11.04.2019 r. III CZP 106/18).
Czy w sprawie o podział majątku wspólnego małżonków, obejmującego nieruchomość obciążoną hipoteką zabezpieczającą udzielony małżonkom kredyt bankowy, sąd - przyznając tę nieruchomość na własność jednego z nich - ustala jej wartość z pominięciem wartości obciążenia hipotecznego, czy obciążenie to jednak uwzględnia?
Powód – ojciec - w pozwie domagał się zakazania matce dziecka utrudniania mu kontaktów z córką stron ustalonych po rozwiązaniu małżeństwa stron postanowieniem Sądu Rejonowego oraz zasądzenia od pozwanej na jego rzecz kwoty 50.000 złotych tytułem zadośćuczynienia za naruszenie jego dobra osobistego w postaci prawa do uregulowanych sądownie kontaktów z córką.
Przeciwko dłużnikowi został wydany nakaz zapłaty w 2004 r. a zatem w czasie, gdy nie obowiązywały przepisy o ograniczeniu maksymalnej wysokości odsetek, w szczególności dotyczy to odsetek umownych. Zmiana przepisów pojawiła się z dniem 20 lutego 2006 r. Przepisy ustaliły, iż maksymalna wysokość odsetek wynikających z czynności prawnej np. umowy pożyczki, nie może w stosunku rocznym przekraczać czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego (odsetki maksymalne). Jeżeli wysokość odsetek wynikających z czynności prawnej przekracza wysokość odsetek maksymalnych, należą się odsetki maksymalne. Co zatem z wyrokami, nakazami zapłaty zasądzającymi np. 50% odsetki, wydanymi przed wprowadzeniem tych przepisów?
Czy żądanie właściciela gruntu, na którym wzniesiono budynek lub inne urządzenie o wartości przenoszącej znacznie wartość zajętej na ten cel działki, nabycia przez tego, kto wniósł budynek lub inne urządzenie własności działki za odpowiednim wynagrodzeniem ulega przedawnieniu?
Przed Sądem Apelacyjnym w Warszawie toczyło się postępowanie w zakresie bezprawnego zbierania danych osobowych za sygn. akt V ACa 593/17. Powód występujący w przedmiotowym postępowaniu skierował pozew przeciwko dwóm osobom. Nie bez znaczenia w tym postępowaniu pozostawał fakt, iż pierwszym z pozwanych był detektyw, który zbierał dane powoda oraz przekazywał je drugiemu pozwanemu – który wykorzystał zgromadzony materiał w postępowaniu rozwodowym.
W dniu 29 czerwca 2017 r. W. G. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o rentę rodzinną po zmarłym synu. Po rozpoznaniu powyższego wniosku, decyzją organ rentowy odmówił prawa do renty rodzinnej. Sprawa trafiła do Sądu Okręgowego.
Sąd Okręgowy ustalił, że zmarły syn wnioskodawcy J. G. bezpośrednio przed śmiercią mieszkał i prowadził wspólne gospodarstwo domowe z rodzicami. W sposób znaczący przyczyniał się do utrzymania budżetu domowego. Dodatkowo partycypował w kosztach opieki medycznej rodziców i wydatkach związanych z zakupem odzieży.
