Zachowek jest formą uprawnienia, które ma na celu ochronę spadkobierców ustawowych. Osoba uprawniona do zachowku ma prawo żądać zapłaty określonej kwoty pieniędzy od osób, które zamiast niej uzyskały prawa do spadku. Zachowek przysługuje zstępnym, jak również rodzicom i małżonkowi spadkodawcy.

Sąd Najwyższy orzekł w tej kwestii, iż przepisy prawa nie wykluczają zawarcia umowy w przedmiocie zrzeczenia się dziedziczenia tylko w przypadku prawa do zachowku. Sąd Najwyższy uznał, że w takiej sytuacji konstrukcja umowy zrzeczenia się prawa do zachowku jest całkowicie dopuszczalna.

W omawianym przypadku osoba chciała sporządzić umowę zrzeczenia się prawa do zachowku pomiędzy nim a jego ojcem. Jednakże notariusz odmówił sporządzenia takiej umowy z uwagi na jej sprzeczność z prawem.
Sprawa trafiła ostatecznie do Sądu Najwyższego, który w uchwale z 17 marca 2017 r. – III CZP 110/16, wskazał, iż zawarcie takiej umowy zgodne jest z literą prawa. Poza tym Sąd wskazał, iż umowy takie są przy tym instrumentem pozwalającym zminimalizować lub w ogóle wyeliminować spory dotyczące sukcesji powstające po śmierci spadkodawcy.
umowne zrzeczenie się prawa do zachowku jest szansą na odpowiednie zminimalizowanie sporów rodzinnych na tle spadkowym.