Zmiany w zawieraniu umów o pracę na czas określony

Prawo pracy 

sty

06

Z dniem 22 lutego 2016 r. wejdzie w życie nowelizacja Kodeksu pracy, wprowadzająca zmiany w zakresie zawierania terminowych umów o pracę; przede wszystkim w zakresie zawierania umów o pracę na czas określony.

Nowelizacja przewiduje zawieranie wyłącznie trzech rodzajów umów o pracę:

  1. na okres próbny,
  2. na czas nieokreślony,
  3. na czas określony.

Umowa o pracę na okres próbny (nadal może trwać maksymalnie 3 miesiące), może zostać zawarta wyłącznie w celu sprawdzenia kwalifikacji pracownika i możliwości jego zatrudnienia w celu wykonywania określonego rodzaju pracy. Ponowne zawarcie umowy o pracę na okres próbny z tym samym pracownikiem będzie możliwe:

1) jeżeli pracownik ma być zatrudniony w celu wykonywania innego rodzaju pracy;

2) po upływie co najmniej 3 lat od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniej umowy o pracę, jeżeli pracownik ma być zatrudniony w celu wykonywania tego samego rodzaju pracy; w tym przypadku dopuszczalne jest jednokrotne ponowne zawarcie umowy na okres próbny.

Został wprowadzony maksymalny łączny okres trwania umów o pracę na czas określony pomiędzy tym samym pracownikiem i pracodawcą. Zgodnie ze zmienionym art. 25 [1] k.p. okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech. Uzgodnienie między stronami w trakcie trwania umowy o pracę na czas określony dłuższego okresu wykonywania pracy na podstawie tej umowy uważa się za zawarcie, od dnia następującego po dniu, w którym miało nastąpić jej rozwiązanie, nowej umowy o pracę na czas określony. Jeżeli okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony jest dłuższy niż okres 33 miesięcy lub jeżeli liczba zawartych umów jest większa niż trzy, uważa się, że pracownik, odpowiednio od dnia następującego po upływie okresu 33 miesięcy lub od dnia zawarcia czwartej umowy o pracę na czas określony, jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

Możliwe jednak będzie zawarcie czwartej umowy o pracę na czas określony bądź zawarcie umów o pracę na czas określony dłuższy niż 33 miesiące:

1) w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy,

2) w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym,

3) w celu wykonywania pracy przez okres kadencji,

4) w przypadku gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie

- jeżeli ich zawarcie w danym przypadku służy zaspokojeniu rzeczywistego okresowego zapotrzebowania i jest niezbędne w tym zakresie w świetle wszystkich okoliczności zawarcia umowy. Powyższe przesłanki muszą zostać ujęte w umowie o pracę.

W przypadku gdy pracodawca jako podstawę przedłużenia okresu (bądź liczby) zawieranych umów o pracę na czas określony wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie, ma obowiązek zawiadomić właściwego okręgowego inspektora pracy, w formie pisemnej lub elektronicznej, o zawarciu takiej umowy o pracę, wraz ze wskazaniem przyczyn zawarcia takiej umowy, w terminie 5 dni roboczych od dnia jej zawarcia. Za brak takiego zawiadomienia pracodawcy grozi odpowiedzialność za wykroczenie przeciwko prawom pracownika karane grzywną od 1.000 zł do 30.000 zł (art. 281 pkt 1a k.p.).

Zmiany dotyczą również zasad wypowiadania umów o pracę na czas określony. Nowelizacja uchyliła zakaz wypowiadania umów na czas określony zawartych na okres do 6 miesięcy. Począwszy od 22 lutego 2016 r. do rozwiązywania za wypowiedzeniem umów o pracę na czas określony, stosowane będą te same zasady jak przy wypowiadaniu umów o pracę na czas nieokreślony, a zatem art. 36 k.p.:

- okres wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony i umowy o pracę zawartej na czas określony jest uzależniony od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy i wynosi:

1) 2 tygodnie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 6 miesięcy;

2) 1 miesiąc, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 6 miesięcy;

3) 3 miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata.

Zmiany objęły również wysokość odszkodowania jakie pracownik może uzyskać w postępowaniu sądowym z odwołania od rozwiązania umowy o pracę, a mianowicie odszkodowanie należne nie może przekroczyć wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.

Należy zwrócić również uwagę na dodany art. 36 [2] k.p., który usankcjonował dotychczasową praktykę w postaci możliwości zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia umowy o pracę z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.

Zgodnie z przepisami przejściowymi do umów o pracę na czas określony, trwających w dniu 22 lutego 2016 r., które przed tym dniem zostały wypowiedziane, stosuje się przepisy dotychczasowe. Do umów o pracę na czas określony zawartych na okres do 6 miesięcy albo zawartych na okres dłuższy niż 6 miesięcy, w których nie przewidziano możliwości ich rozwiązania z zachowaniem 2-tygodniowego okresu wypowiedzenia, trwających w dniu 22 lutego 2016 r., w zakresie dopuszczalności ich wypowiedzenia stosuje się przepisy dotychczasowe. Przy wypowiadaniu umów o pracę na czas określony zawartych na okres dłuższy niż 6 miesięcy, w których przewidziano możliwość ich rozwiązania z zachowaniem 2-tygodniowego okresu wypowiedzenia, trwających w dniu 22 lutego 2016 r. stosuje się okresy wypowiedzenia, wprowadzone nowelizacją (art. 36 §1 k.p.).

Do umów o pracę na czas określony, trwających w dniu 22 lutego 2016 r. stosuje się art. 25[1] w nowym brzmieniu, jednakże do okresu zatrudnienia, o którym mowa w tym przepisie, wlicza się okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony przypadający od dnia 22 lutego 2016 r., a trwająca w tym dniu umowa o pracę na czas określony jest uważana za pierwszą umowę w rozumieniu art. 25[1] w nowym brzmieniu albo za drugą umowę w rozumieniu tego przepisu, jeżeli została zawarta jako druga umowa w rozumieniu art. 25[1] k.p. w dotychczasowym brzmieniu. Zasady tej jednak nie stosuje się do umów o pracę zawartych na czas określony przed dniem 22 lutego 2016 r., jeżeli rozwiązanie takiej umowy przypada po upływie 33 miesięcy od tego dnia i stosunek pracy pracownika podlega szczególnej ochronie przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę w okresie od dnia 22 lutego 2016 r. do dnia upływu okresu 33 miesięcy od dnia wejścia w życie nowelizacji (w takim przypadku umowa rozwiązuje się z upływem okresu, na jaki została zawarta).

Umowa o pracę na czas określony zawarta od dnia 22 lutego 2016 r., jednakże w okresie 1 miesiąca od dnia rozwiązania drugiej umowy w rozumieniu art. 25 [1] k.p. 
w dotychczasowym brzmieniu, jeżeli okres ten rozpoczął bieg przed dniem 22 lutego 2016 r. lub w dniu 22 lutego 2016 r., jest uważana za umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony.

Strony trwających w dniu 22 lutego 2016 r. umów o pracę na czas określony zawartych w celu określonym w art. 25[1] § 4 pkt 1-3 lub w przypadku, o którym mowa w art. 25[1] §4 pkt 4 k.p., w terminie 3 miesięcy począwszy od 22 lutego 2016 r. mają obowiązek uzupełnić te umowy o informacje, o których mowa w art. 29 §1[1] k.p. W sytuacji umowy o pracę na czas określony, zawartej w przypadku gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie do zawarcia umowy, trwającej w dniu 22 lutego 2016 r., pracodawca zawiadamia właściwego okręgowego inspektora pracy, w formie pisemnej lub elektronicznej, o takiej umowie, wraz ze wskazaniem przyczyn jej zawarcia, w terminie 5 dni roboczych od dnia uzupełnienia umowy o pracę o informacje o przyczynach zawarcia tej umowy.

Przy ustalaniu długości okresu wypowiedzenia umów o pracę na czas określony, trwających w dniu 22 lutego 2016 r., których wypowiedzenie następuje, począwszy od tej daty, nie uwzględnia się okresów zatrudnienia u danego pracodawcy, przypadających przed dniem 22 lutego 2016 r.

Do postępowań dotyczących odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę, rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia oraz wygaśnięcia umowy o pracę stosuje się przepisy dotychczasowe, jeżeli umowy te zostały wypowiedziane, rozwiązane bez wypowiedzenia albo wygasły przed dniem 22 lutego 2016 r.

Podstawa prawna: art. 1, art. 14 – 18 ustawy z 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1220).

wróć

Nasze wyróżnienia

​    ​    ​    ​    

          

© 2008 - 2021  Kancelaria Adwokacka Adwokat Katarzyna Tryniszewska

Kontakt

  • tel. 794 185 249
ul. Ostrobramskiej / Al. Stanów Zjednoczonych; przy ul. Poligonowej (Praga Południe, Gocław)