Postanowieniem z 17 października 2018 r. w sprawie o sygn. akt P 7/17 Trybunał Konstytucyjny umorzył postępowanie w sprawie zbadania konstytucyjności przepisów umożliwiających zasiedzenie przez przedsiębiorstwa służebności przesyłu przed 3 sierpnia 2008 r., a zatem w czasie, gdy służebność przesyłu nie istniała w systemie prawnym. Kwestia pozostaje zatem nie rozstrzygnięta, choć na tym jednak Trybunał nie poprzestał. 

Tego samego dnia Trybunał Konstytucyjny wydał postanowienie (sygn. akt S 5/18) i zasygnalizowaniu Sejmowi i Senatowi istnienia uchybień w prawie, których usunięcie jest niezbędne do zapewnienia spójności systemu prawnego Rzeczypospolitej Polskiej, polegających na nieunormowaniu w ustawie stanów faktycznych korzystania z urządzeń przesyłowych usytuowanych na cudzym gruncie przed wprowadzeniem do polskiego systemu prawa służebności przesyłu.

Umarzając postępowanie Trybunał Konstytucyjny uznał, że nie jest uprawniony do stwierdzania, który z wielu rezultatów wykładni jest zgodny z Konstytucją, a który nie, natomiast sąd powszechny ma obowiązek stosowania prokonstytucyjnej wykładni przepisów. Nawet gdyby Trybunał Konstytucyjny udzielił odpowiedzi, że niekonstytucyjne jest powołanie się na służebność przesyłu przed wejściem w życie ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy − Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 116, poz. 731), to nie oznaczałoby to jeszcze, iż niemożliwe było wówczas ustanawianie służebności gruntowych polegających na korzystaniu z urządzeń przesyłowych położonych na cudzym gruncie. Do takiego rezultatu może zaś doprowadzić także wykładnia funkcjonalna art. 285 k.c.