Po dokonaniu darowizny przez matkę na rzecz swojego syna stosunki między stronami, które wcześniej były dobre, pogorszyły się. Syn przyjeżdżając do swojego domu znajdującego się w bezpośrednim sąsiedztwie domu matki, ignorował ją, nie angażował się w prace w obejściu przy swoim domu. W czasie kolejnej wizyty doszło do kłótni między stronami i do interwencji policji. Matka  pismem odwołała darowiznę nieruchomości uczynioną na rzecz syna - pozwanego z uwagi na rażącą niewdzięczność, polegającą na nagannym i aroganckim zachowaniu się w stosunku do niej, wielokrotnym znieważaniu słowami uznanymi za wulgarne i wielokrotnym kierowaniu w stosunku do niej gróźb karalnych. Ostatecznie sprawa trafiła do Sądu Najwyższego. 

Sąd Najwyższy w dniu 30.10.2020 r. wydał wyrok (sygn. akt II CSK 792/18), w którym wskazał, że odwołanie darowizny następuje przez oświadczenie złożone obdarowanemu na piśmie. Może zostać złożone w każdej formie, również ustnie i to niezależnie od tego, czy ze względu na przedmiot sama darowizna wymagała szczególnej formy. Jednocześnie wyklucza się odwołanie darowizny w sposób dorozumiany. Przewidziana w art. 900 k.c. forma pisemna została zastrzeżona ad probationem, co oznacza, że jej niezachowanie nie ma wpływu na ważność i skuteczność odwołania, jednak może zrodzić problemy dowodowe.

W razie sporu sąd bada, czy zachowanie obdarowanego nosiło znamiona rażącej niewdzięczności (art. 899 k.c.). Jeżeli w dacie złożenia oświadczenia okoliczności tego rodzaju nie wystąpiły, będzie ono bezskuteczne, nawet jeśli podstawa do odwołania darowizny powstanie w późniejszym czasie. Darczyńca nie jest pozbawiony prawa do ponownego złożenia oświadczenia o odwołaniu darowizny na zasadach ogólnych. Ocena skuteczności odwołania darowizny jest dokonywana według stanu z daty oświadczenia, a nie z daty wyrokowania.