Zachowek to prawo do otrzymania części spadku w gotówce, mimo iż spadek przypadnie innej osobie, niż ustawowy spadkobierca. Prawo do zachowku mają dzieci spadkodawcy, jego małżonek oraz rodzice spadkodawcy, którzy mogliby dziedziczyć, gdyby nie został sporządzony testament. Mają oni prawo do 1/2 udziału, który otrzymaliby w razie dziedziczenia ustawowego. Jeśli prawo do zachowku ma dziecko, które jest małoletnie albo inna osoba uprawniona trwale niezdolna do pracy ich zachowek wynosi 2/3.

W niektórych przypadkach możliwe jest także uzupełnienie zachowku oraz domaganie się zachowku w razie dziedziczenia ustawowego. Czasami można też zapłaty zachowku dochodzić od osoby, która otrzymała od spadkodawcy darowiznę za jego życia.

Zachowek oblicza się biorąc pod uwagę wartość spadku. Do spadku należy doliczyć darowizny, za wyjątkiem drobnych zwyczajowo przyjętych, np. prezentów. Nie dolicza się darowizny na rzecz osób innych niż spadkobiercy i uprawnieni do zachowku, które zostały uczynione przed więcej niż dziesięciu laty, licząc wstecz od otwarcia spadku. Oznacza to, że zawsze do spadku dolicza się darowizny uczynione na rzecz spadkobierców albo osób uprawnionych do zachowku, bez względu na ile lat przed śmiercią spadkodawcy zostały uczynione. Wartość darowizny oblicza się jednak na datę ustalenia zachowku, a zatem na chwilę prowadzenia sprawy przed sądem o zapłatę zachowku.

Roszczenia uprawnionego z tytułu zachowku przedawniają się z upływem lat pięciu od ogłoszenia testamentu.

Prawa do zachowku nie mają jednak osoby, które zostały w testamencie wydziedziczone.