Sprawa o uregulowanie kontaktów z dzieckiem osób wymienionych w art. 113[6] k.r.o. nie jest sprawą o ograniczenie władzy rodzicielskiej także w rozumieniu art. 509 k.p.c. Sprawa o uregulowanie kontaktów z dzieckiem osób wymienionych w art. 113[6] k.r.o. nie jest sprawą o ograniczenie władzy rodzicielskiej także w rozumieniu art. 509 k.p.c.

Tak wypowiedział się Sąd Najwyższy w uchwale z 28 listopada 2012 r. (III CZP 74/2012, OSNC 2013/5 poz. 61), udzielając odpowiedzi na pytanie jednego z sądów, które sprowadzało się do tego, czy rozstrzyganie w przedmiocie uregulowania kontaktów dziecka z osobami bliskimi dziecku nie zawiera w swej istocie orzeczenia o ograniczeniu władzy rodzicielskiej, skoro orzeczenie sądu w tej mierze wkracza w treść wykonywania władzy rodzicielskiej, której częścią składową jest prawo i obowiązek pieczy nad dzieckiem przejawiającej się między innymi w swobodzie decydowania rodziców z kim dziecko może mieć styczność, a zatem w pewnym fragmencie ogranicza ich władzę rodzicielską?

Prawdo do kontaktów z dzieckiem ma również rodzeństwo, dziadkowie, powinowaci w linii prostej oraz inne osoby, jeżeli sprawowały one przez dłuższy czas pieczę nad dzieckiem. Osoby te mogą wystąpić do sądu o uregulowanie kontaktów z dzieckiem, jeśli nie można w tej materii porozumieć się z rodzicami. Orzeczenie sądu w kwestii tych kontaktów nie ingeruje jednak we władzę rodzicielską rodziców wobec dziecka i nie stanowi ograniczenia im władzy rodzicielskiej. Sąd decyduje bowiem o prawie do kontaktów, które jest należne osobom bliskim dziecka, na zasadzie ich prawa osobistego, odrębnego od władzy rodzicielskiej rodziców dziecka.