Zdolność do czynności prawnych, czyli do zawierania umów, zaciągania zobowiązań nabywamy z chwilą ukończenia 18 roku życia. Zdolności takiej nie mają jednak dzieci, poniżej 13 roku życia oraz osoby, które zostały całkowicie ubezwłasnowolnione przez sąd. Oznacza to, iż czynność prawna dokonana przez osobę, która nie ma zdolności do czynności prawnych, jest nieważna. Na przykład, jeśli 10-letnie dziecko kupi w sklepie rower – taka umowa jest nieważna. Dziecko w takim wieku nie może zawierać ważnych umów. Jeśli jednak dziecko pójdzie do sklepu i kupi chleb na polecenie swojej mamy albo lizaki, to taka umowa będzie ważna i skuteczna.

Takie zakupy mieszczą się w drobnych bieżących sprawach życia codziennego. Takie zakupy nie byłyby jednak ważne, gdyby sprzedawca wziął od dziecka za dwa lizaki 100 zł zamiast kilku złotych. Umowy zawierane przez dzieci w drobnych sprawach nie mogą bowiem zmierzać do pokrzywdzenia dziecka, jako strony danej transakcji.

Natomiast dziecko, które ukończyło 13 lat, może kupić sobie lizaki, a może też kupić sobie rower, tyle tylko że transakcja kupna tego roweru musi zostać potwierdzona przez rodzica. Jeśli rodzic nie potwierdzi zakupu do sprzedaży roweru nie dojdzie i należy oddać rower, a sprzedawca będzie musiał zwrócić pieniądze (art. 18 Kodeksu cywilnego). Sprzedawca po zawarciu umowy z nastolatkiem powinien wyznaczyć odpowiedni termin do potwierdzenia umowy przez jego rodziców. Jeśli rodzice nie potwierdzą umowy, jest ona nieważna.